Over de rode (uien) loper in Surabaya

Surabaya, je hebt waarschijnlijk geen idee wat het is, waar het ligt en wat ik daar doe. Ik neem het je niet kwalijk. Ik kende het ook niet, totdat ik van Karimunjawa Island naar Ijen wilde gaan. En toen kende ik het alleen maar omdat ik daar moest over stappen. Maar mijn ferry ging zomaar 5 uur later dan gepland weg dus ik moest een plan B bedenken.

Waarom ging je ferry 5 uur later weg?

Een lesje Bahasa Indonesia: Waarom = Mengapa. Maar dit woord kan je weer vergeten. Waarom-vragen worden niet gesteld. Of nou ja, je hoeft in ieder geval geen zinnig antwoord te verwachten. In plaats daarvan kan je beter het hati-hati principe omarmen: relax and take it easy.
 

Surabaya

Maar plan B dus. Vulkaan Ijen, ik laat je lekker zitten en in plaats daarvan ga ik een dagje de stad in. Surabaya ligt in het Noorden van Java en heeft op het eerste oog niet zoveel bijzonders maar wel een chinatown en een arab quarter. Aangezien het weer eens ging regenen zijn we eerst bij de House of Sampoerna wezen kijken, een tabakfabriek in een oud Hollandsch koloniaal pand. Leuk uitstapje, niks bijzonders maar je kan de fabriekshal inkijken vanaf de tweede verdieping. Je ziet dan zo’n honderd man hard werken aan het maken van sigaretten. Eén voor één worden de stickies pure ongezondheid geproduceerd. Moet je trouwens wel op een werkdag komen in plaats van op zaterdag zoals wij..

In de regen liepen we vervolgens in een kwartiertje naar Chinatown. Onderweg mochten we nog even wat Material Arts aanschouwen. Pencak Silat is de verzamelnaam voor alle Indonesische Krijgskunsten en hier in Surabaya waren een paar enthousiaste kids aan het oefenen. We konden uiteraard pas na de groepsfoto weer verder.

Over de rode loper

In Chinatown vonden we al snel een markt verstopt achter een smal straatje. Op het eerste gezicht zie je nooit hoe groot en bruisend het leven achter de hoofdstraat is. We stapten binnen in een compleet andere wereld dan de shoppingmalls en hotels achter ons. In zo’n stad duurt het niet lang voor je met je blonde haren en blauwe ogen opgemerkt wordt en liepen we als ware filmsterren over de rode loper van rode uien schillen. Foto’s van ons en met ons, heel veel glimlachen, continu ‘hello mister!’ en heel wat complimentjes over dat we mooi zijn. Zit je in een dipje en wil je een egoboost, this is the place to be.

Ik denk dat ze niet eens door hadden hoe bijzonder zij voor ons waren. Ik heb al veel markten gezien inmiddels maar dit was er weer eentje uit de boekjes. Stapels met uien, knoflook en pepers. Superkleine stalletjes en krotjes met verkopers die gerust een dutje doen en er vanuit gaan dat je ze wel wakker maakt als je iets wilt. Pure chaos en je kan je kont niet keren. Verderop de geur van het rauwe vlees en je probeert te onthouden dat je straks gewoon weer kan douchen nadat je met je blote voetjes in je slippertjes in de visplassen spettert. Kanjers van vrouwen lopen er rond die grote tonnen sjouwen op hun hoofd en mannen die met hun karretjes een weg proberen te vinden in dit mierennest. Ondertussen probeer je nog de Roti Spesial met hagelslag en kaas uit (klopt, dit was geen topcombo) en kom je uiteindelijk pas tot rust als je een paar blokken verder bent waar er geen badjekdrivers meer ’taxi taxi’ naar je roepen.

Maar aan de andere kant..

Zoveel rust is er nou ook weer niet. Als je het oude stadscentrum van Surabaya uitloopt kom je meteen terecht in de chaos van deze eeuw. 8-baans wegen midden door de stad (zonder stoplichten), gigantische shoppingmalls en grote hotelketens. Na het beleven van een stukje puur Azië wilden we weer even terug naar onze Westerse roots. Tijd  voor een Westerse Avond!

Westerse Avond = Film kijken met chips en chocola.

En als we het doen, doen we het goed. In de eerste de beste shoppingmall stapten we op ongeveer 7 roltrappen naar de bovenste verdieping, kochten we voor €3,50 een kaartje, kochten we de minst lekkere popcorn ooit en hebben we ons rot gelachen om Bridget Jones met Indonesische ondertiteling.