Opkijken en afzien in de Rwenzori Mountains

Africa here we are! In eerste instantie zou ik vooral aan leeuwen, zand en zon denken maar het kan nooit zo eenzijdig zijn. Natuurlijk niet. Er zijn zelfs bizar grote verschillen in landschap te vinden. Zo liggen in Oeganda de Rwenzori Mountains vlakbij het Queen Elizabeth National park. Deze laatste is overigens wel de typisch Afrikaanse droom, inclusief safari, maar daarover in mijn volgende blog meer.

Rwenzori Mountains: sneeuw op de evenaar!

De Rwenzori Mountains zijn zo hoog dat de pieken prachtig bedekt zijn met sneeuw, alsof je in de Alpen bent maar dan vlakbij de evenaar. Dit is de plek waar de misschien wel allerberoemdste rivier zijn oorsprong vindt; de Nijl! De Rwenzori Mountains kan je beklimmen, maar goed, we weten allemaal dat ik geen bergbeklimmer ben en ook nooit zal worden. Veel te vermoeiend en veel te hoog.

Gelukkig zijn er ook voor de luie zondagswandelaars zoals ik genoeg mogelijkheden. Rwenzori Trekkers hebben een (soort van) pad gemaakt aan de voet van de mountains, in de heuvels die bedekt zijn met beschermd regenwoud. Je zou hier in principe in een week de Margeritha Peak op kunnen zodat je een glimp op kan vangen van het echte werk en beloond wordt met uitzicht op de sneeuw. Deze klim kan zonder echte bergbeklim ervaring. Moet je daar natuurlijk wel ook nog zin in hebben.

Er vanuit gaande dat je misschien zo gek bent: vraag je moeder om zakgeld of laat je rapport nog eens aan je opa zien. Deze trekkingen met gids en overnachtingen kosten je namelijk al gauw zo’n 200 dollar per dag. Maar we hebben gehoord dat het ervaring is om nooit te vergeten! Zie hier meer informatie over deze volledige trek.

Mwah 1 dagje is wel genoeg

Voor ons waren de hoge kosten een goed excuus om lekker maar één dagje te gaan. We werden wel door de Australische eigenaar van het Guesthouse overgehaald om het rondje van de tweedaagse trekking in 1 dag te doen. Jong en fit als wij zijn gingen natuurlijk gewoon die uitdaging aan. Het kwam er op neer dat we eerst door Kilembe, het mijnwerkersdorpje liepen. De grondstoffen voor koper werden hier ooit gewonnen, de woningen zijn er nog steeds maar de mijn is inmiddels gesloten. En daarna trokken we door de landbouwvelden (koffie, bananen, mango’s etc.) naar de ingang van het National Park. Daar werden we vriendelijk verzocht om toegang te betalen aan de UWA ($35 per persoon per dag). Vervolgens liepen we het pad op langs de rivier. De rivier was bij ons in het droogseizoen niet heel indrukwekkend. Maar vergis je niet, de kracht van de rivier heeft zijn sporen achter gelaten. De rivierbedding bestaat ongeveer alleen maar uit rotsen en diezelfde rotsen hebben tijdens een overstroming in 2013 veel schade aangericht, iets wat je in het dorp nog steeds kunt zien.

Na een paar uur kwamen we al helemaal moe aan bij het hutje waar we zouden gaan lunchen.

Oh nee schijtzooi.

We gingen natuurlijk stoer doen en twee dagen in één lopen. Nog geen tijd voor lunch dus. Gelukkig zei onze gids dat we eerst nog een stukje ‘gentle walking’ hadden voordat we echt zouden gaan klimmen. Hier werd meteen duidelijk dat Gentle Walking voor Hollandse (platte) begrippen niet helemaal op hetzelfde neer kwam.

Fuck Gentle Walking

– Wietske Aalders

Nee, een blokje om kan ik het zeker niet noemen, maar de gids had wel gelijk dat het daarna pas echt zwaar werd. Inmiddels waren we op zo’n 2200 km hoogte en de zuurstof in de lucht en mijn conditie lieten mij aardig in de steek. Maar na een uur kwamen we dan eindelijk aan bij de Sini hut op 2596 meter. Het eindpunt van onze trekking. Je verwacht dan natuurlijk een adembenemend mooi uitzicht, een moment waarop je denkt yes ik heb het geflikt.

Maar dat was het niet.

Al bracht de lunch ons gelukkig wel in die extase.

En dan nog terug

De terugweg was net zo pittig. Oké je gaat naar beneden maar geloof me, na een uur of twee ben je daar ook wel weer klaar mee. Toch was de omgeving prachtig en konden we zelfs wel lachen om de regenbui. Ook dat nog! Eenmaal terug in de bewoonde wereld keken we onze ogen nog een keer uit in het dorp. Een en al levendigheid, zoveel leven zie je niet in een gemiddelde straat in Europa. Tegen een uur of 6 kwamen we dan eindelijk weer bij ons Guesthouse en konden we genieten van de rust. Wat een heerlijke plek is dat toch ook.

Onze ego boost

Het was toen we met onze beentjes omhoog aan een biertje en een Cola Zero zaten dat de bedrijfsleider naar ons toe kwam en ons vertelden wat wij de eerste waren die de tweedaagse in één dag hadden gedaan. Vijf groepen voor ons hadden het ook al geprobeerd maar zijn toch na al dat Gentle Walking overgestapt op het oude eendaagse routeplan. En ik maar denken dat ik er niks van bakte, geen conditie meer had en alleen maar aan het miepen was. Mooi niet dus.

Crushed it!

Saai verhaal maar wel praktisch:

Ben je ook van plan de Rwenzori Mountains te gaan bezoeken? DOEN! Als je ook maar één of twee dagen op pad wilt kun je prima op de bonnefooi vanuit Kampala de bus naar Kasese pakken. Vanuit hier kun je het beste een Special Hire taxi regelen die je naar het Trekkers hostel brengt.

Er is ook nog een mogelijkheid om de bergen in te gaan vanuit Nyakalengija (via Ruboni Community Camp), persoonlijk geen ervaring mee maar aanvullingen hierop zijn welkom!