Gouwe Ouwes – Tempels in Myanmar

Net één week in Myanmar en ik heb al een duidelijke conclusie kunnen trekken. Ze houden hier van goud. Veel goud.

Tempels worden hier eigenlijk redelijk goed onderhouden. Het lijkt op het eerste gezicht nogal kitsch al die gouden boeddha’s maar zo zullen alle andere vervallen tempels er in andere landen ongetwijfeld ook ooit uit gezien hebben. Het romantische beeld van afgebrokkelde grijze of bruine stenen boeddha’s is eigenlijk vooral het beeld wat wij in deze eeuw kennen. In Myanmar is het daarentegen nog net zoals vroeger.

De tempels hier zijn ook nog gewoon in gebruik dus het is alsof je terug in de tijd stapt. Met blote voeten dan natuurlijk. De vele kale monniken in donkerrode gewaden maken het plaatje overal compleet. Er zijn ook nauwelijks toeristen met selfiesticks te bekennen, waardoor je voor je gevoel rondwandelt in de 18^de eeuw (ofzo). Het enige wat je uit deze droom haalt zijn de versieringen van knipperende, van kleur veranderende ledverlichting boven het hoofd van elke boeddha. Welkom terug in 2016 Wiets!

Het is moeilijk voor te stellen, maar hoe bijzonder alle tempels ook zijn, je raakt het zat.

Goh, kijk weer een gouden zittende boeddha

Het is hier nog zo’n onderdeel van de cultuur en zo goed onderhouden dat er in elke stadje, hoe klein dan ook, wel weer een mooie gouden tempel te vinden is. Het is daarom al snel niet bijzonder meer. Sterker nog, de foto’s hierboven zijn allemaal in een andere tempel gemaakt. Zoek de verschillen!

Maar al met al durf ik zeker wel toe te geven dat ik er best van onder de indruk ben. Al blijft al dat goud spuuglelijk.